Κυριακή προ των Φώτων στη Μητρόπολη Τρίκκης (ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ)

Την πρώτη Κυριακή του νέου έτους, Κυριακή προ της Εορτής των Φώτων, 2 Ιανουαρίου 2021, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης κ. Χρυσόστομος, κατόπιν αδείας και ευλογίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου, μετέβη και ιερούργησε στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Πατρών.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέλεσε την εις Διάκονο Χειροτονία του κ. Αλεξάνδρου Αγγελοπούλου, σκορπίζοντας χαρά και συγκίνηση στους οικείους του, αλλά και τους απλούς πιστούς που κατέκλυσαν τον Ιερό Ναό για να παρακολουθήσουν τόσο τη Θεία Λειτουργία όσο και την χειροτονία του.

Πριν τη Χειροτονία του ο υποψήφιος Διάκονος ανέφερε τα εξής:

«Σεβασμιώτατε,

Σεβαστοὶ Πατέρες,

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,

Μοῦ εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ ἐκφράσω, αὐτὴ τὴν στιγμὴ, τὰ συναισθήματα ποὺ πλημμυρίζουν τὴν ψυχή μου, διότι κατὰ τὴν Ιερή και ανεπανάληπτη αυτή ώρα, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, διὰ τῶν σεπτῶν χειρῶν σας Σεβασμιώτατε, μὲ εἰσάγει  στὸν πρώτο βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης, τὸν βαθμὸ του Διακόνου.

Εὐχαριστίες καὶ δοξολογίες ἀναπέμπω πρὸς τον εν Τριάδι Θεό ἡμῶν, ο οποίος «ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσίν μου» καὶ Αυτή την φοβερά και αγία ώρα της ζωής μου αξιώνει εμένα τον ελάχιστο του θείου και υψίστου τούτου μυστηρίου.

Δεν νομίζω όμως, ότι έχω κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο από τους άλλους πιστούς Χριστιανούς αδελφούς μου, που με περιβάλλουν τούτη την στιγμή, με τις ευσεβείς ευχές και δεήσεις τους.

Το μόνο που αισθάνομαι να έχω είναι η υπερβολή της αγάπης και συγκαταβάσεως του Κυρίου μας, γεγονός το οποίο με ενθαρρύνει να προχωρήσω στο Ιερό Βήμα, παρά τις ελλείψεις μου και την ασημαντότητά μου έναντι του μεγαλείου της Εκκλησίας.

Είναι αλήθεια πως δεν έχω πρόθεση να επικεντρώσω τον λόγο μου σε μακροσκελείς Θεολογικές προσεγγίσεις.

Επιθυμώ όμως έστω δια ολίγων σκέψεων να εκφράσω το πώς η ταπεινή μου ψυχή αισθάνεται, καθώς το αγνό όνειρο των παιδικών μου χρόνων μετουσιώνεται σήμερα σε ουράνια μεθυστική εμπειρία.

Αναλογίζομαι και διερωτώμαι.

Πώς είναι δυνατόν σήμερα να διαβαίνω, χάριτι Θεία, την ωραιότερη πύλη του κόσμου πορευόμενος στα Άγια των Αγίων, όπου παρίσταται  ο Χριστός διακοσμών την τράπεζα προκειμένου να διακονήσω τα θειότατα και υμνημένα;

Πως είναι δυνατόν να κατευθύνομαι σήμερα προ των πυλών του αγίου Βήματος, για να προσεγγίσω τον επίγειο θρόνο τις δόξης του Θεού, το εργαστήριο των δωρημάτων του Αγίου Πνεύματος;

Καλοῦμαι σήμερα νὰ ὑπηρετήσω ἐπαξίως τὸν Κύριο διὰ τοῦ Πρώτου βαθμοῦ τῆς ἱερωσύνης, ἐν ταπεινοφροσύνῃ καὶ ζήλῳ ἱερῷ, γιὰ νὰ ἔχω πλούσια τα ελέη Του, ὥστε νὰ μεταμορφωθώ σε τίμιο ἐργάτη καὶ «ἄξιον ἐν πᾶσιν», ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Σεβασμιώτατε,

Ἂν καὶ γνωρίζω, ὅτι ἡ ψυχή σας ἀποποιεῖται τῶν ἐπαίνων, επιτρεψατέ μου, μετὰ θάῤῥους, νὰ ὁμολογήσω τὴν ἀγάπη καὶ τὴν στοργὴ ποὺ μοῦ δείξατε, ἡ ὁποία μόνο μὲ τὴν πατρικὴ δύναται νὰ συγκριθῇ.

Στὸ πρόσωπό σας βρήκα τὸν Πατέρα, τον δάσκαλο, τὸν Επίσκοπο μὲ τὴν καρδία γεμάτη καλοσύνη και σεμνότητα.

Δεν μπορώ να μην τονίσω την προσήνεια, που δείξατε στο πρόσωπό μου, η οποία με κάνει αναπόφευκτα να αισθάνομαι πιο βαρύ το χρέος μου απέναντι της Σεβασμιότητός Σας αλλά και της αγιωτάτης ιεράς Μητροπόλεώς σας. Γι’ αυτό και όλες μου οι δυνάμεις θα είναι επικεντρωμένες στην διακονία και την ταπεινή μου συμβολή στο έργο της τοπικής Εκκλησίας της Τρίκκης.

Αἰσθάνομαι ἀκόμη την ὑποχρέωση, κατὰ τὴν παροῦσα πανίερη στιγμὴ, νὰ ἀπευθύνω δύο λόγια εὐχαριστίας καὶ εὐγνωμοσύνης σε ὅλα ἐκεῖνα τὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα, ἀπὸ τὴν γέννησί μου μέχρι σήμερα, στάθηκαν δίπλα μου συμπαραστάτες καὶ μὲ βοήθησαν σὲ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μου.

Καὶ πρῶτον, βεβαίως, εὐχαριστῶ ἀφ᾿ ἑνὸς τοὺς κατά σάρκα γονεῖς μου Διονύσιο και Βασιλική, οι οποίοι με ανέθρεψαν με θυσιαστική αγάπη, ἀφ᾿ ἑτέρου τον μακαριστό παππού μου, πατέρα  Κωνσταντίνο Μιχόπουλο, στον οποίο οφείλω την χριστιανική διαπαιδαγώγησή μου.

Ἕπειτα εὐχαριστῶ τοὺς δασκάλους καὶ καθηγητές μου, οἱ ὁποῖοι μοῦ χάρισαν «τὸ εὖ ζῆν» καὶ τὰ πνευματικά ἐφόδια, για να πορευθώ στην ζωή μου με γνώση και σύνεση.

Παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ τους ανταμείψει όλους για την ευεργεσία τους προς το πρόσωπό μου.

Δὲν μπορῶ ὅμως νὰ μὴν ὁμολογήσω ὅτι αἰσθάνομαι ὑποχρεωμένος νὰ εὐχαριστήσω καὶ τὴν πιστὴ σύντροφο τῆς ζωῆς μου, Ανδρονίκη, μὲ τὴν ὁποία ὁ Θέὸς μὲ συνέδεσε μὲ τὰ τίμια δεσμὰ τοῦ γάμου.

Τὸ γεγονὸς ὅτι συμπορεύεται μαζί μου μὲ συναίσθησι της υψηλής αποστολής της, με γεμίζει με ένθερμα συναισθήματα όχι μονο πρόδηλης αγάπης, αλλά και ευγνωμοσύνης.

Τέλος, δημοσίᾳ ἐπιθυμῶ νὰ εὐχαριστήσω τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ηλείας κ.κ. Γερμανό και τον Θεοφιλέστατο επίσκοπο Ωλένης κ. Αθανάσιο, που ποικιλοτρόπως με βοήθησαν να ανέβω τον πνευματικό ανήφορο προς την Ιερωσύνη, καθώς καὶ τοὺς ἱερεῖς ἐκείνους, που μέχρι τώρα διηκόνησα καὶ εἶχα τὴν εὐτυχία πλησίον τους νὰ ὑπηρετήσω τὸν Θεὸ. Εἶναι οἱ ἱερεῖς τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ Αγίου Αθανασίου Πύργου, ἀπ᾿ ὅπου καὶ αρχισα τὴν διακονία μου ως νεωκόρος και ιεροψάλτης. Είμαι φυσικά χρεώστης προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη και Ποιμένα της Αγιωτάτης Τοπικής Εκκλησίας των Πατρών, κ.κ. Χρυσόστομο, ο οποίος έδωσε την κανονική άδεια και ευλογία να χειροτονηθώ εντός της θεοσώστου αποστολικής επαρχίας του, αλλά και στον ιερέα του περικαλλούς ευλογημένου τούτου Ναού, τον π. Νικόδημο, ο οποίος άνοιξε την πόρτα της Ενορίας του για την τέλεση του Μυστηρίου της χειροτονίας μου. Τελευταίον στις ευχαριστίες μου άφησα τον άνθρωπο, ο οποίος αποτελεί τον οδοδείκτη της κατά Χριστόν πορείας μου, τον πνευματικό καθοδηγητη και πατέρα μου, τον πατέρα Άγγελο Ζέζα για όλα αυτά τα φανερά και αφανή που έκανε με την αγάπη του για εμένα.

Καὶ τώρα, Σεβασμιώτατε Δέσποτα, αἰσθανόμενος τὴν πτωχείαν μου, καὶ τὴν ἀσθένειάν μου ἀπέναντι εἰς τὸν Λυτρωτὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, παραδίδω ἀνεπιφυλάκτως τὸς ἑαυτόν μου εἰς τὸ πέλαγος τοῦ θείου ἐλέους καὶ παρακαλῶ τὸν Κύριον νὰ μὲ ἐνδυναμώνῃ μὲ τὴν πανσθενουργὸν δύναμίν Του καὶ νὰ μοῦ παρέχῃ πάντοτε τὴν εὐτυχία νὰ εἶμαι ἐργάτης τίμιος της αμπέλου του, εὐσυνείδητος, πρόθυμος πάντοτε καὶ ἐν παντί, θαῤῥαλέος πρὸ τῶν ἀπαιτουμένων θυσιῶν, ὥστε νὰ διεξάγεται διὰ τῆς ἀναξιότητός μου, ὑπὸ τῆς παντοδυνάμου δεξιᾶς Του, τὸ ἔργον Του, τὸ ὁποῖον ἀποβλέπει εἰς τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου. Τον ζήλο μου για αυτό το τόσο σπουδαίο και θειότατο έργο που αναλαμβάνω ως διάκονος, εἴθε ὁ Θεός, διὰ τῶν εὐχῶν σας, Σεβασμιώτατε, νὰ τὸν διατηρήσῃ αμείωτο και άσβεστο μέχρι τέλους. Ἀμήν».

Απευθυνόμενος στο νέο Διάκονο ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος ανέφερε τα κάτωθι:

«Παιδί μου ευλογημένο,

Άκουσα μετά προσοχής και συγκινήσεως την προσλαλιά σου και καθώς από τα τρίσβαθα της ψυχής ανέρρεαν λόγια και συναισθήματα για τούτη την ευλογημένη ώρα της ζωής σου, της προσωπικής σου Πεντηκοστής, επιθυμώ να σου υπομνήσω μερικές σκέψεις μου προς επιστηριγμόν πνευματικόν και νουθεσία πατρική για το νέο σου ξεκίνημα στην ιερατική οικογένεια.

Τό πρώτον, όμως θα ήθελα να ευχαριστήσω ευγνωμόνως τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πατρών κ.κ. Χρυσόστομον, τόν σεπτόν Ποιμενάρχην της Αποστολικής Εκκλησίας ταύτης, γιά τήν κανονική αυτού άδεια και ευλογία να τελέσουμε σήμερα τήν Θεία Λειτουργία στον πανίερο Ναό του Αγίου Νικολάου Πατρών καί νά προβούμε στο Μυστήριο της εις Διάκονον χειροτονίας σου.

Το δεύτερον, θα ήθελα να ευχαριστήσω και εσένα πολυαγαπημένε μου αδελφέ, π. Ιερόθεε, Προϊστάμενε του μεγαλοπρεπούς αυτού Ιερού Ναού, για την φιλόξενη δοχή καί την αβραμιαία υποδοχή που μας επεφύλαξες.

Υποδιάκονε Αλέξανδρε,

Καλείσαι από σήμερα, να ενδυθείς τό αγιασμένο καί αιματοβαμμένο ράσο του ελληνορθόδοξου Κληρικού που το εκλέϊσαν μεγάλες μορφές, της Εκκλησίας μας. Θες να ακούσεις τη συμβουλή μου; Να το τιμήσεις το ράσο παιδί μου. Να το αγαπήσεις. Κάθε φορά που θα το φοράς, να το ασπάζεσαι με ευλάβεια και το σταυρό σου να κάνεις, γιατί σε αξίωσε ο Θεός τέτοιας μεγάλης τιμής και ευλογίας.

Γίνεσαι σήμερα Διάκονος των Μυστηρίων του Θεού, σε μιά εποχή κρίσεως των αξιών, αποϊεροποιήσεως των ιερών καί των οσίων της φυλής και του Γένους μας.

Σε μιά εποχή που λίγο πιστέψαμε νά δεχθούμε ότι: «πάντες εξέκλιναν άμα ηχρειώθησαν, ουκ’ έστι ποιών χρηστότητα, ουκ έστι έως ενός».

Κοντέψαμε να πιστέψουμε ότι όλα χάθηκαν, η ελπίδα έσβησε, η πίστη στο Θεό μειώθηκε και τόσα άλλα.

Όχι όμως, παιδί μου καί αδελφοί μου.

Ουκ όλλυται η ελπίς.

Δεν χάθηκε η ελπίδα. Δεν έσβησε το φώς. Δεν σίγησε η αλήθεια. Κάθε φορά που ένας νέος, φέρελπις, ευσεβής και ενάρετος προσέρχεται γονατιστός στην Αγία Τράπεζα και αναμένει την επέλευση του Παναγίου Πνεύματος για να καταστή, όπως, εν προκειμένω, εσύ, Διάκονος της Εκκλησίας του Χριστού, αναπτερώνεται το ηθικό μας, ζωντανεύει και πάλι η χαρά μέσα μας, στερεώνεται έντονα στην ψυχή μας η βεβαιότητα του λόγου του Ιερωτάτου Πατρός της Εκκλησίας μας, Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ότι: «Τοιούτον έχει μέγεθος η Εκκλησία· πολεμουμένη νικά επιβουλευομένη περιγίνεται υβριζομένη, λαμπροτέρα καθίσταται·δέχεται τραύματα, και ου καταπίπτει υπό των ελκών».

Γίνεσαι σήμερα Διάκονος των Μυστηρίων του Θεού και καλείσαι να αγαπήσεις έτι πλέον τις Ιερές Ακολουθίες. Δεν νοείται Κληρικός, παιδί μου, είτε έγγαμος, είτε άγαμος, που να μην τελεί τίς ακολουθίες του Νυχθημέρου.

Γίνεσαι σήμερα Διάκονος των Μυστηρίων του Θεού και καλείσαι να διακονείς την Εκκλησία του Χριστού με ιερό ενθουσιασμό, με υπακοή και ταπείνωση, με θυσιαστικό πνεύμα και αυταπάρνηση, με εκκλησιαστικό ήθος, με θερμουργό ζήλο και αγάπη ειλικρινή για τα πράγματα του Θεού.

Μην αποκτήσεις ποτέ εξοικείωση με την Αγία Τράπεζα. Μην αφήσεις το κοσμικό πνεύμα να παρασύρει στο διάβα του ότι ιερό και άγιο εμφωλεύει μέσα στην καρδία σου. Αγάπησε την Παράδοση της Εκκλησίας, ώστε να καταστείς ένας παραδοσιακός Κληρικός, που θα σε χαίρεται ο ουρανός και θα σε καμαρώνει ο Λαός του Θεού.

Γίνεσαι σήμερα Διάκονος των Μυστηρίων του Θεού, και θα κληθείς να υπηρετήσεις σε μια ιστορική Μητρόπολη, αυτή την Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης, που ανέδειξε Αγίους, όπως τον Πολιούχο μας Άγιο Βησσαρίωνα, τον Άγιο Οικουμένιο, και τόσους άλλους που κοσμούν το ουράνιο στερέωμα ως φωτεινοί Αστέρες, που ανέδειξε επίσης αγιασμένους Αρχιερείς, ευσεβάστους Ιερείς και Μοναχούς.

Γίνεσαι σήμερα Διάκονος των Μυστηρίων του Θεού, σε μια Ιερά Μητρόπολη που φιλοξενεί στους κόλπους της Μοναστήρια, με ισχυρές πνευματικές καταβολές, με πρώτο αυτό το της Δουσίκου, που στα σπλάχνα της αναπαύονται χιλιάδες ψυχές, θεονοσταλγικές και θεοπόθητες.

Γίνεσαι σήμερα Διάκονος των Μυστηρίων του Θεού, και στους θόλους της καρδιάς σου ας αντιλαλεί ο λόγος του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης: «Ἀξιώθηκες, νά γίνεις Διάκονος Χριστοῦ καί λειτουργός καί θεωρός τῶν μυστηρίων καί κοινωνός καί κῆρυξ τοῦ Εὐαγγελίου. Τώρα ἀνεμπόδιστα καί ἄμεσα βλέπεις τό θεῖο φῶς καί μεταλαμβάνεις, ὄχι διά μέσου Σεραφείμ, δηλ. ἱερέως, ἀλλά σύ ὁ ἴδιος εἶσαι Σεραφείμ διά τῆς ἱερωσύνης καί εἶσαι ὁδός καί ὁδηγός τῶν ἄλλων πρός τό φῶς. Εἶσαι Χερουβείμ καί βλέπεις διά τῶν μυστηρίων Αὐτόν πού βλέπει τά πάντα. Εἶσαι Σεραφείμ πυρφόρος κρατώντας τόν ζωντανό ἄνθρακα. Εἶσαι θρόνος, γιατί ἀναπαύεται σέ σένα ὁ πανταχοῦ παρών. Εἶσαι ἄγγελος, ὡς ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ καί λειτουργός. Καί ὅ,τι κάνουν οἱ ἄγγελοι στόν οὐρανό, τοῦτο τελεῖς καί σύ κάτω στήν γῆ, γιατί ἔτσι θέλησε ὁ τεχνίτης τῶν ὅλων· νά τελεῖται μία καί ἡ αὐτή λειτουργία ἄνω καί κάτω.

Γίνεσαι σήμερα Διάκονος των Μυστηρίων του Θεού και καλείσαι να οπλιστείς με τα χαρίσματα που πρέπει να κοσμούν κάθε Κληρικό: πίστη πρός τον Θεό, αγάπη προς τον συνάνθρωπο, ταπεινό φρόνημα, ασκητική διάθεση, προσευχητική εσωτερική κατάσταση, πνεύμα συγχωρητικότητος για όλους, πατρική αγκαλιά για κάθε εμπερίστατο και πονεμένο συναμαρτωλό αδελφό, φιλοπατρία, ανεξικακία, υπομονή στις θλίψεις,  αντοχή στους πειρασμούς, καρτερία της Χάριτος του Θεού, εγκράτεια στις επιθυμίες, χαλιναγώγηση του λογισμού, εκδίωξη του εγωϊστικού φρονήματος και τόσα άλλα.

Είσελεθε τέκνον μου πνευματικό, με χαρά στο στάδιο της αγίας ιερωσύνης, και πάλεψε με νύχια και με δόντια, με ορατούς και αοράτους εχθρούς και γίνου πιστός άχρι θανάτου και δώη σοι ο Κύριος, τον στέφανον της ζωής.

Υποδιάκονε Αλέξανδρε,

Σε συγχαίρω εκ μέσης καρδίας για αυτήν την ηρωϊκή απόφασή σου, όπως και την καλή σου σύζυγο, την ευλαβεστάτη Ανδρονίκη. Ήρθατε κοντά μου εντελώς απρόσεμνα, πλην όμως με του Θεού το Θέλημα και γι’ αυτό δοξάζουμε τον Θεό.

Θα είμαστε κοντά σας με όλη μας την πατρική αγάπη, και πάντοτε θα προσευχόμαστε για σένα, ώστε να πραγματοποιηθεί και σε σένα αυτό που ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης λέγει για τον Κληρικό που ακολουθεί τό σταυρωμένο δρόμο της αγίας Ιερωσύνης.

«Άπτει λύχνον ο Θεός ιερέα, και τίθησιν επί λυχνίας της εαυτού φωτοφόρου καθέδρας, ιν’ εξεστράπτη φωτισμόν τη Εκκλησία και δογμάτων και πράξεων.».

Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου Σου».

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ