Ανάμεσα στα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στη Γέννηση του Κυρίου μας Ιησού, είναι και εκείνα των Μάγων. Των σοφών που ήρθαν από την Ανατολή για να βρουν και να προσκυνήσουν το νεογέννητο Βασιλέα. Όταν στάθηκαν ενώπιον του Κυρίου, προσέφεραν δώρα ιδιαίτερης συμβολικής αξίας. Δώρα, που δεν σχετίζονταν με την ιουδαϊκή παχύτητα, όπως σημειώνει ο Ιερός Χρυσόστομος. Ούτε πρόβατα, ούτε μόσχους έθυσαν. Προσέφεραν δώρα, που προσέγγιζαν την χριστιανική πνευματικότητα.
Οι θησαυροί των Μάγων ήταν χρυσός, λίβανος και σμύρνα. Με το πρώτο αναγνώριζαν τη βασιλική εξουσία του τεχθέντος Χριστού. Παρόλο που έβλεπαν ένα αδύναμο βρέφος, ήξεραν ότι ενώπιον τους είχαν έναν αληθινό Βασιλιά. Ανώτερο από τον Ηρώδη, στον οποίο δεν δίστασαν να ομολογήσουν ότι Tον αναζητούν και άρα να ομολογήσουν την αξία Tου. Δεν φοβήθηκαν την επικείμενη τιμωρία για την ομολογία τους αυτή, γιατί γνώριζαν από το σημείο του αστέρος, ότι κανείς άλλος βασιλιάς δεν μπορούσε να συναγωνιστεί σε δύναμη το θείο Βρέφος.
Το δεύτερο δώρο των Μάγων ήταν το λιβάνι. Μέσω αυτού αναγνώριζαν τη θεία Tου φύση. Με τα μάτια της ψυχής τους οι Σοφοί έβλεπαν εκείνη την στιγμή, όχι έναν απλό άνθρωπο, αλλά τον Θεάνθρωπο Χριστό. Και τέλος, με τα σμύρνα δήλωναν την σταυρική θυσία που επρόκειτο να λάβει χώρα μερικές δεκαετίες αργότερα.
Όλα τα παραπάνω, αποτελούν υποδείγματα του ορθού δικού μας εορτασμού της θείας γεννήσεως. Εμείς ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού και μέσα σε αυτήν κατέχουμε το πλήρωμα της θείας γνώσης, της πίστεως εκείνης που είναι απαραίτητη και ικανή για την σωτηρία μας. Αναγνωρίζοντας τον συμβολισμό των δώρων των Μάγων, καλούμαστε να προσφέρουμε, όχι τα σύμβολα, αλλά την ουσία των συμβόλων στον Ιησού.
Τον χρυσό της καρδιάς μας. Την αποδοχή ότι Εκείνος είναι ο Βασιλιάς του κόσμου και της ζωής μας. Ότι σε Εκείνον ανήκουμε και έχουμε εκχωρήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της ύπαρξης μας. Εκείνος ορίζει, διατάζει και εμείς υπακούμε. Έπειτα, του προσφέρουμε το λίβανο της ύπαρξής μας. Αναγνωρίζουμε ότι είναι ο Θεός μας. Εκείνος μάς έπλασε, Αυτόν λατρεύουμε με όλες τις δυνάμεις μας. Δεν προσκολλόμαστε σε άλλους ψεύτικους Θεούς, που διεκδικούν την καρδιά και την αφοσίωση μας. Και τέλος, του χαρίζουμε τα σμύρνα της προσωπικής μας θυσίας. Θυσιάζουμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας για να τον ακολουθήσουμε και ουσιαστικά για να τον προσκυνήσουμε. Αυτός είναι ο αληθινός τρόπος εορτασμού των Χριστουγέννων.
Αγαπητοί μου, μετά από τη δοκιμασία της πανδημίας κατά την διάρκεια της οποίας δοκιμάσθηκε η υπομονή, η ανθρωπιά, ακόμη και αυτή η πίστη μας, ο πνευματικός εορτασμός των Χριστουγέννων είναι περισσότερο αναγκαίος από ποτέ. Προσφέροντας ως δώρα την υπακοή μας, την εμπιστοσύνη μας, την θυσία των αδυναμιών μας να γονατίσουμε ενώπιον Του, ώστε να απολαύσουμε το μεγάλο δώρο της ειρήνης που εγγυάται με τον ερχομό Του.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα.
† Ο Ζακύνθου Διονύσιος
Πηγή: zantetimes.gr