«Χαῖρε, σ ι γ ῆ ς δεομένων πίστις. Στους Χαιρετισμούς, αυτός ο στίχος μας οδηγεί σήμερα να καταλάβουμε και να κατανοήσουμε ότι η Παναγία που εμπιστευόμαστε, δέχεται και τη σιωπηλή μας προσευχή.
Τη σιωπή της Αγάπης, τη σιωπή της σοφίας, τη σιωπή του πόνου. Κι είναι ο πόνος τούτες τις μέρες που περισσεύει. Σ’αυτούς που έχασαν τους ανθρώπους τους, τα παιδιά τους, σ΄όλους εμάς τους Έλληνες, σε κάθε άνθρωπο που νιώθει τι σημαίνει να αποχωρίζεσαι με τραγικό τρόπο τους αγαπημένους σου.
Ε λοιπόν η Παναγία, μπορεί να ακούσει κι αυτόν τον σιωπηλό πόνο, γιατί κι αυτή, σιωπηλά άντεξε τον πόνο της Σταύρωσης και του Πάθους του Υιού της.
Όμως, έρχεται η Ανάσταση! Ας είναι αυτό, η παρηγοριά. Ο Θεός μόνο μπορεί να την προσφέρει, ο Αναστημένος Χριστός!»