Βεροίας Παντελεήμων: «Η Μονή της Δοβρά απέκτησε έναν ακόμη προστάτη» – Βίντεο

Με την ευκαιρία των εγκαινίων του πρώτου Ιερού Παρεκκλησίου προς τιμήν του Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου που βρίσκεται στο άβατο της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας και εγκαινιάστηκε από τον Ποιμενάρχη μας το πρωί της Τρίτης, τέθηκε σε προσκύνηση τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του συγχρόνου Αγίου της Εκκλησίας μας. Παράλληλα τέθηκε σε προσκύνηση και το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά του Ιατρού και Θαυματουργού που θησαυρίζεται στην Ιερά Μονή.

Η Αποστολική Μητρόπολη της Βεροίας μετά την αναγραφή από το Οικουμενικό Πατριαρχείο του Οσίου Γερασίμου στις αγιολογικές δέλτους της Εκκλησίας μας διοργάνωσε ποικίλες εκδηλώσεις αφιερωμένες στον νεοφανή Άγιο Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη, Γέροντα του Ποιμενάρχου μας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος έλαβε από τον Όσιο τη μοναχική κουρά στη Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, στο Άγιον Όρος.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: Διανύουμε τήν τελευταία ἑβδο­μά­­δα πρίν ἀπό τήν Ἁγία καί Με­γά­λη Τεσσαρακοστή, πρίν ἀπό τήν πε­ρίοδο αὐτή τῆς νηστείας καί τοῦ ἐντατικοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, στόν ὁποῖο θά μᾶς καλέσει τήν ἐρ­χόμενη Κυριακή νά ἀποδυθοῦμε ἡ Ἐκκλησία μας.

Καί προκειμένου νά μᾶς ἐνισχύσει σ᾽ αὐτόν τόν ἀγώνα, προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας τούς ἁγίους της καί θέτει εἰς προσκύνηση τά ἱερά λεί­ψανά τους, διότι οἱ ἅγιοί μας εἶναι αὐτοί πού ἔζησαν τή ζωή τους ἐν νηστείᾳ, ὄχι μόνον τροφῶν ἀλλά καί παθῶν, καί ἔτσι καθάρθηκαν καί ἁγιάσθηκαν μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ἀπόψε ἔχουμε τήν εὐλογία μαζί μέ τό ἱερό καί θαυματουργό λεί­ψανο τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχιεπι­σκό­που Συμφερουπόλεως, νά προ­σκυνοῦμε καί τό χαριτόβρυτο δεξιό χέρι τοῦ ὁσίου Γερασίου τοῦ Ὑμνο­γράφου, τοῦ ὁποίου ψάλαμε καί τήν Ἱερά Παράκληση, μέ τήν εὐ­και­ρία τῶν ἐγκαινίων τοῦ πρώτου πρός τιμήν του ἱεροῦ ναοῦ πού τε­λέσαμε σήμερα τό πρωί στήν Ἱερά μας Μονή.

Ἡ νηστεία, λέγει ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, δέν εἶναι αὐτοσκοπός. Εἶναι ἕνα χρή­σιμο καί ἀναγκαῖο μέσο στόν ἀγώνα μας, γιατί μᾶς διδάσκει τήν ἐγκράτεια, πού πρέπει νά ἔχουμε, καί τόν ἀγώνα, πού πρέπει νά κά­νου­με ἐναντίον τῶν κακῶν ἐπιθυ­μιῶν μας. Εἶναι ἕνα ὅπλο μέ τό ὁποῖο μποροῦμε νά πολεμοῦμε τούς πειρασμούς καί τόν διάβολο ὁ ὁποῖος τούς στέλνει, καί νά τούς νικοῦμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ἡ νηστεία, λέγει ὁ ἅγιος Λουκᾶ, μᾶς διδάσκει ἀκόμη τήν ἀναγκαιό­τητα τῆς καθάρσεως τοῦ ἑαυτοῦ μας καί μᾶς βοηθᾶ νά τήν ἀποκτή­σουμε. Καί ὅταν ἐμεῖς ἀγωνιζόμεθα νά καθαρίσουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό τήν ἁμαρτία καί τούς ρύπους της, τότε μποροῦμε νά προσευχηθοῦμε καί μεγαλύτερη εὐκολία, γιατί ὁ νοῦς μας δέν διασπᾶται σέ κοσμι­κές μέριμνες καί φροντίδες. Καί  ἔχουμε ἀκόμη καί περισσότερη τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία θά μᾶς βοηθᾶ στόν ἀγώνα μας.

Δέν θά πρέπει ὅμως νά περιορί­ζουμε τήν ἔννοια τῆς νηστείας, τήν ὁποία μᾶς συστήνει ἡ Ἐκκλησία μας, μόνο στή νηστεία τῶν τρο­φῶν. Αὐτή εἶναι τό πρῶτο σκαλο­πάτι γιά νά φθάσουμε στή νηστεία τῶν παθῶν καί τῶν ἀδυναμιῶν μας.

Κι ἄν ἡ πρώτη νηστεία γίνεται ἐφικτή μέ τόν περιορισμό κάποιων τροφῶν, ἡ νηστεία τῶν παθῶν γί­νεται μέ ἐφικτή μέ τήν περικοπή τῶν ἐπιθυμιῶν καί τοῦ θελήματός μας. Καί γι᾽ αὐτήν εἶναι ἀναγκαία ἡ ὑπακοή καί ταπείνωση.

Πολλές φορές νομίζουμε ὅτι νη­στεύουμε, ἀγωνιζόμεθα καί προ­σπα­θοῦμε νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τίς ἀδυναμίες μας, ἀλλά συχνά τό κά­νουμε ἀκολουθώντας τό δικό μας θέλημα, τή δική μας γνώμη καί ἄποψη, καί εἴτε δέν βλέπουμε πρόοδο στή ζωή μας, εἴτε ἀντί νά ἀπαλλασσόμεθα ἀπό τίς ἀδυναμίες καί τά πάθη μας ἀποκτοῦμε καί ἄλλα. Ἀποκτοῦμε τήν ὑπερηφά­νεια καί τήν κατάκριση. Νομίζουμε ὅτι ἐμεῖς εἴμεθα ἐνάρετοι καί εὐσε­βεῖς, καί κρίνουμε καί κατακρίν­ου­με τούς ἀδελφούς μας, καί δέν θέλουμε νά ἀκούσουμε καμία γνώ­μη καί καμία κριτική γιά τή ζωή μας.

Αὐτός ὅμως δέν εἶναι ὁ σωστός δρόμος οὔτε τῆς νηστείας οὔτε τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἡ ὁποία δέν νοεῖται καί δέν πραγματώνεται χω­ρίς τήν ταπείνωση καί τήν ὑπα­κοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὄχι αὐτό πού νομίζουμε ἐμεῖς ἀλλά αὐτό τό ὁποῖο διδάσκει καί μᾶς ὑποδει­κνύει ἡ Ἐκκλησία μας. Καί προσπα­θεῖ νά μᾶς τό διδάξει ἡ Ἐκκλησία προβάλλοντας ὡς πρότυ­πα τίς ἱε­ρές μορφές τῶν ἁγίων μας.

Ταπείνωση καί ὑπακοή εἶναι οἱ προϋποθέσεις γιά τήν πραγματική νηστεία καί τῶν τροφῶν καί τῶν ἀδυναμιῶν μας, πού μᾶς ὁδηγεῖ στή μετάνοια καί στήν κάθαρση, ἀλλά εἶναι καί τό δίκτυ ἀσφαλείας πού δέν θά μᾶς ἀφήσει ποτέ νά γκρεμισθοῦμε στό βάραθρο τῆς ἀπωλείας, στό ὁποῖο μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει ἡ ἔπαρση καί ἡ ὑπερηφά­νεια.

Ἡ ταπείνωση καί ἡ ὑπακοή ἦταν ὁ ὁδηγός στήν πνευματική πορεία ὅλων τῶν ἁγίων, καί τοῦ ἁγίου Λου­κᾶ καί τοῦ ὁσίου Γερασίμου, καί μέ αὐτές κατόρθωσαν νά ὑπερ­βοῦν τά ἐμπόδια καί τούς πειρα­σμούς πού ἀντιμετώπισαν καί νά φθάσουν στήν ἁγιότητα.

Αὐτό ἄς διδασκόμεθα καί ἐμεῖς προσκυνώντας τά ἱερά λείψανά τους, ἰδιαιτέρως καθώς βαδίζουμε πρός τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσα­ρακοστή, ὥστε νηστεύοντας μέ τα­πείνωση καί ἀπό ὑπακοή πρός τήν Ἐκκλησία, νά ἀσκηθοῦμε στήν ἐγκρά­τεια καί νά νικήσουμε τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας, γιά νά ἀξιωθοῦμε τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ καί νά ἔχουμε τή χάρη του στήν πνευματική μας ζωή καί πορεία, ὅπως τήν εἶχαν καί οἱ ἅγιοί μας, καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς καί ὁ ὅσιος Γεράσιμος.