Βεροίας Παντελεήμων: «Τόν δι᾽ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν» – Βίντεο

Ο διαδικτυακός «Επισκοπικός Λόγος» μεταδίδεται κάθε Πέμπτη στις 7:00 μ.μ. στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook, στο κανάλι στο Youtube καθώς και στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως μας «Παύλειος Λόγος 90.2 FM».

Στη διαδικτυακή ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων: Στήν προηγούμενη ὁμιλία ἀναφερθήκαμε στά τρία πρόσωπα, στίς τρεῖς ὑποστάσεις τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, καί ὁμιλήσαμε ἰδιαιτέρως γιά τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Παναγίας Τριάδος, τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε ἀχρόνως ἀπό τόν Πατέρα του καί εἶναι ὁμοούσιος μέ τόν Θεό-Πατέρα, ἔχει δηλαδή τήν ἴδια ἀκριβῶς θεία οὐσία, καί ὄχι ὁμοιούσιος, δηλαδή μέ ὅμοια οὐσία, ὅπως διακήρυττε ὁ ἀσεβής Ἄρειος.

Σ᾽ αὐτόν «τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τόν μονογενῆ» πιστεύει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, σύμφωνα μέ τή διατύπωση τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς Α´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ μονογενής Υἱός, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε, ὅπως εἴπαμε ἀχρόνως ἀπό τόν Πατέρα του, γεννήθηκε ὅμως ἐν χρόνῳ, σέ κάποια δηλαδή συγκεκριμένη χρονική στιγμή, στόν κόσμο. Πῶς συνέβη αὐτό καί γιά ποιόν λόγο ἔγινε, θά δοῦμε στή σημερινή ὁμιλία μελετώντας τό τρίτο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως μέ τή βοήθεια τῶν ἁγίων Πατέρων.

Φόρεσε ὁ Θεός τήν ἀνθρώπινη σάρκα καί κατῆλθε στή γῆ γιά τρεῖς λόγους, γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Ὁ πρῶτος εἶναι γιά νά πείσει τό πλάσμα του γιά τήν ἀγαθότητά του· καί αὐτή τήν ἀποδεικνύει, καθώς ἡ σάρκωσή του γιά χάρη τοῦ ἀνθρώπου δείχνει ὅτι ὁ Θεός δέν ξέχασε τό πλάσμα του ἀλλά τό σπλαγχνίσθηκε καί ἅπλωσε τό χέρι του γιά νά τό βοηθήσει καί νά τό σώσει. Καί κάτι ἀκόμη πιό σημαντικό: θά μποροῦσε ὁ Θεός ἀσφαλῶς νά οἰκονομήσει τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μέ ἄλλον τρόπο, πιό ἁπλό καί πιό εὔκολο γιά τά ἀνθρώπινα μέτρα καί κριτήρια, καθώς ὅλα εἶναι δυνατά γιά τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Ὅμως ὁ Θεός ἐπέλεξε νά στείλει στή γῆ τόν μονογενῆ του Υἱό, γιά νά δείξει στόν ἄνθρωπο πόσο μεγάλη σημασία τοῦ ἔδινε, πόσο μεγάλη σημασία εἶχε γιά τόν ἴδιο ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ δεύτερος λόγος τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ ἦταν νά δείξει στόν ἄνθρωπο τή δικαιοσύνη του. Ὁ ἄνθρωπος, ἑρμηνεύει ὁ ἱερός πατήρ, νικήθηκε ἀπό τόν διάβολο, καί ὁ Θεός δέν χρησιμοποιεῖ οὔτε τή βία οὔτε ἄλλο ἰσχυρό μέσο γιά νά τόν ἁρπάξει ἀπό τόν θάνατο στόν ὁποῖο εἶχε καταδικασθεῖ, ἀλλά χρησιμοποιεῖ τήν ἀσθένεια τῆς ἀνθρώπινης σάρκας γιά νά νικήσει τόν διάβολο καί νά σώσει τόν ἄνθρωπο. Μέσω αὐτῆς τῆς σάρκας τήν ὁποία ἐνδύεται ὁ Χριστός καί μέσω τοῦ θανάτου τόν ὁποῖο ὑφίσταται λυτρώνει τόν ἄνθρωπο καί σώζει «τῷ ὁμοίῳ τό ὅμοιον».

Ὁ τρίτος λόγος τῆς θείας σαρκώσεως εἶναι ἡ ἀπόδειξη τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ, καθώς ὁ Θεός βρῆκε τήν τέλεια λύση γιά ἕνα θέμα πού ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, δίκαιοι, προφῆτες, σοφοί καί ἄρχοντες θεωροῦσαν ἄλυτο.

Εὐδοκεῖ ὁ Θεός νά κατέλθει στή γῆ ὁ μονογενής Υἱός καί Λόγος του, αὐτός πού, ὅπως γράφει καί ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, εὑρίσκεται «ἐν τοῖς κόλποις τοῦ πατρός», εἶναι δηλαδή ἀπολύτως συνδεδεμένος μέ τόν Θεό–Πατέρα· αὐτός πού εἶναι ὁμοούσιος, εἶναι δηλαδή ἀπό τήν ἴδια θεία οὐσία μέ τόν Πατέρα καί τό ἅγιο Πνεῦμα, καί, κατά συνέπεια, εἶναι καί αὐτός προαιώνιος, ἄναρχος καί ἐν ἀρχῇ ὤν, ὅπως διδάσκουν οἱ θεῖοι Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου,

Ποιός μπορεῖ νά μείνει ἀσυγκίνητος ἐνώπιον τῆς θείας ἀγάπης; Ποιός μπορεῖ νά ἀδιαφορήσει, ὅταν ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος γιά τή δική μας σωτηρία;

Στό βαθύτερο νόημα τῆς σωτηρίας καί στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο πραγματοποιήθηκε τό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τόν ἀποστάτη ἄνθρωπο, ἀλλά καί γιά τό πῶς κατέστη δυνατό νά λάβει ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ τήν ἀνθρώπινη σάρκα καί νά γίνει ἄνθρωπος θά ἐμβαθύνουμε στήν ἑπόμενη ὁμιλία, ἀκολουθώντας τή διδασκαλία τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων. Γιατί τό μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, τήν ἐξαγγελία τοῦ ὁποίου θά ἑορτάσουμε σέ λίγες ἡμέρες κατά τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, εἶναι, ὅπως ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, «τό ἀπ᾽ αἰῶνος ἀπόκρυφον καί ἀγγέλοις ἄγνωστον μυστήριον», καί θά πρέπει νά προσεγγίζουμε μέ πολλή προσοχή καί μεγάλη συναίσθηση τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας μας, ἀλλά καί ἔχοντας πάντοτε ὁδηγούς τούς ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι θεοπνεύστως ἐθεολόγησαν.